hej Kochani

odpowiemy na trzy pytania
1) czy miałabym inne spojrzenie, gdyby przy tytule nie widniał napis „tarantino”?
2) czy obejrzałabym, gdyby domownicy na mnie nie napierali?
3) czy kill bill: vol. 3 to popkulturowy śmieć?
——————— ODPOWIEDZI —————

1) tak. przysięgam, ze świadomość tego mnie brutalnie uderzyła. śmieję się i radośnie wytykam paluszkiem sceny, które parodiują inne filmy, natomiast czuję, ze jest to motywowane znajomością reżysera. kill bill nie należy do kina wyrafinowanego, wolnego, blazujacego mózgi. wprawdzie różne organy latają (mózgi tez), ale nic nie wwierca mi dziury w głowie, odpoczywam

2) nie. wybrałabym coś innego, bo nie mam nastroju na Pana Quentina. zaczęłam poruszać sie w towarzystwie, w którym pulp fiction jest symbolem tandety i słabego kina, bynajmniej nie będę oszukiwać, ze go nie lubię. pamietajmy, ze kino to również rozrywka, niekoniecznie wysiłek intelektualny. bawię się dobrze, świetnie jest

3) nienawidzę serii
książek, filmów, wszystkiego. masowość doprowadza mnie do szału. czuje, ze tarantino sam w sobie jest masowy. wszędzie widze powycinane elementy jego dorobku bez kontekstu (właściwie nie potrzeba, bo każdy to kojarzy. myśle, ze z momentem urodzenia, człowiek zna na pamięć cała twórczość QT bez oglądania)
po co kill bill 3? nie obejrzałam 2 i jakoś mnie nie ciągnie (ale m&j są podekscytowani, wiec pewnie na dniach obejrzę :((

śmiejemy się, ze tarantino jest dla mas, ale nie zauważamy, ze jest całkiem niezłym reżyserem

uściski